می پرست ایجادم نشئهٔ ازل دارم

همچو دانهٔ انگور شیشه در بغل دارم

گر دهند بر بادم رقص می کنم شادم

خاک عجز بنیادم طبع بی خلل دارم

آفتاب در کار است سایه گو به غارت رو

چون منی اگر گم شد چون توپی بدل دارم

معنی بلند من فهم تند می خواهد

سیر فکرم آسان نیست کوهم و کتل دارم

از منی تنزل کن ، او شو و تویی گل کن

اندکی تامل کن نکته محتمل دارم

حق برون مردم نیست ، جوش باده بی خم نیست

راه مدعا گم نیست ، عرض مبتذل دارم

دل مشبک است امروز از خدنگ بیدادت

محو لذت شوقم شانی از عسل دارم

سنگ هم به حال من گریه گر کند برجاست

بی تو زنده ام یعنی مرگ بی اجل دارم

ترک سود و سودا کن ، قطع هر تمنا کن

می خور و طربها کن ، من هم این عمل دارم

بحر قدرتم بیدل موج خیز معنی هاست

مصرعی اگر خواهم سر کنم غزل دارم